wystawa czynna: 20.09. – 20.10.2019
Galerie Pałacu Myśliwskiego Książąt Radziwiłłów w Antoninie
„Rok 1968… Poraz pierwszy wyjeżdżam z Polski. Los rzuca mnie odrazu w kompletnie baśniowy kraj północnej Afryki – Tunezję. Jestem zafascynowany odkryciem zupełnie innej kultury. Otoczony palmami, ludźmi innego koloru skóry w białych dżelabijach, rozgrzany wysoką temperaturą i przesiąknięty pustynnym piaskiem, czuję się odkrywcą nowego kontynentu: Zdobywcą Nieznanego Świata. Rozpiera mnie duma, że doświadczam czegoś, co nie śniło mi się jeszcze miesiąc wcześniej. Po jakimś czasie w płytotece mojej siostry, u której goszczę w Tunisie natykam się na płytę Chopina. Puszczam ją, i jak nigdy przedtem słucham muzyki z ogromnym skupieniem. Bije z niej coś, czego jeszcze długo nie mogłem nazwać, coś co dławi w gardle i łapie za serce, przywołuje zapach znajomych stron, porusza, odtwarza dźwięki, kolory miejsca beztroskiego dzieciństwa i młodości, czasu odkrywania życia… Dopiero po kilkunastu latach, kiedy znów znajduję się poza Ojczyzną, tym razem ze świadomością, że może nigdy nie będzie mi dane do Niej powrócić dociera do mnie, że ta muzyka była przesiąknięta nostalgią. Wspomnienia z dawnych lat związane z Polską. przenikają w formie obrazów, w różnym stopniu czytelnych, od prawie kompletnie zamazanych, gdzie ledwie majaczą forma i światło nasycone sielanką, do bardzo realnych drzew jesiennych, wypełnionych barwą, zapachem palonych liści, szumem wiatru, przenikliwym chłodem, czy skrzypieniem mroźnego śniegu pod nogami.
Dziś jestem znów u korzeni…
Fryderyk Chopin, zanim w połowie swogo życia opuścił na zawsze swój ukochany kraj sporo podróżował po Polsce. Podróż dyliżansem była na tyle wolna, że pozwalała przyjrzeć się wspaniałej przyrodzie, ludziom w chłopskich chatach, usłyszeć piosenki kobiet pracujących w polu, czy wieszających bieliznę. To nie tylko inspirowało wrażliwego kompozytora. To budowało obraz miejsca narodzin, dzieciństwa i tych wszystkich beztroskich chwil, do których wraca się z największą przyjemnością w życiu dorosłej odpowiedzialności i rozczarowań. Jeżdżę, jak on kiedyś po Polsce, staram się wyłapać to, co buduje naszą fascynującą tożsamość. Te obrazy, słodkie i kolorowe zaprzątają wyobraźnię coraz mocniej, wyłaniają się przybierając często postać fragmentów wydarzeń, szczątkowych obrazów, prawie nie do zidentyfikowania, ale jakże upragnionych…”
Tomasz Sikora
Tomasz Sikora
Urodzony w 1948 roku w Warszawie w rodzinie artystycznej. Matka była malarką, ojciec znanym rzeźbiarzem. Fotograf, autor wielu wystaw indywidualnych na całym świecie oraz kilkudziesięciu wydawnictw autorskich. Był wielokrotnie nagradzany za kreatywność w fotografii. Dwukrotnie wybrany fotografem reklamowym roku w Australii, gdzie mieszkał przez wiele lat. Autor międzynarodowych kampanii reklamowych dla Sheraton, Intercontinental, Singapore Airlines, Reebok. W 2002 roku powołal do życia, wraz z Andrzejem Świetlikiem Galerię Bezdomną promującą w wielu krajach fotografię niezależną.
Wystawa towarzysząca 38. Międzynarodowemu Festiwalowi „Chopin w Barwach Jesieni”.
