49. Międzynarodowy Festiwal Pianistów Jazzowych – sobota

KUP KARNET

KUP BILET – piątek 11.11.

KUP BILET – sobota 12.11.

KUP BILET – niedziela 13.11.

Aula Wydziału Pedagogiczno-Artystycznego UAM w Kaliszu, ul. Nowy Świat 28-30

Duo Fitzthum Hofmaninger, fot. Hans Juergen Buerkle

FITZTHUM/HOFMANINGER DUO (Austria)
Alexander Fitzthum – instrumenty klawiszowe, syntezatory, fortepian
Lisa Hofmaninger – klarnet basowy, saksofon sopranowy

Tradycją kaliskiego festiwalu jest współpraca z Austriackim Forum Kultury, która owocuje wizytami najciekawszych muzyków z tego kraju. Tym razem przedstawicielem austriackiego środowiska jest duet Fitzhum/Hofmaninger.

Alexander Fitzthum, fot. Werner Fitzthum

Alexander Fitzthum – pianista jazzowy i kompozytor, urodził się w 1992 roku, studiował na University of Music and Performing Arts w Wiedniu.
Jednym z jego głównych przedsięwzięć muzycznych jest First Gig Never Happened – nietuzinkowe trio z saksofonem sopranowym/klarnetem basowym, organami Hammonda lub Fenderem Rhodesem/fortepianem oraz perkusją. Ten projekt powstał w 2016 r. i był nominowany do nagrody The New Austrian Sound of Music (NASOM). Inne jego ważne projekty to zaproszone na tegoroczny festiwal w Kaliszu Duo Fitzthum/Hofmaninger, z saksofonistką i klarnecistką basową Lisą Hofmaninger, Oddi(c)tive Characteristics – duet z francuską pianistką Delphine Deau oraz RanKeys – eksperymentalne duo z perkusistą, w którym dźwięki akustyczne i elektroniczne łączą się w niecodziennych kombinacjach. Alexander Fitzhum gra także w bardziej tradycyjnych jazzowych triach i kwartetach.
Występował na wielu festiwalach, m.in. na Festival Internacional Buenos Aires Jazz, Jazz à la Cité, Bayrisches Jazzweekend, Zaporizhzhya Jazzy, Jazz In The Native Yards, International Ankara Jazz Festival, İzmir European Jazz Festival, Kick Jazz, Jazz & The City Salzburg. Podróżował do Azji (Japonia, Kirgistan, Turcja), Afryki (RPA), Ameryki Południowej (Argentyna).
Prowadzi zajęcia z jazzowego fortepianu w Musikschule Region Schallaburg, jest założycielem AF MusicShop – niezwykłego połączenia sklepu muzycznego z warsztatem renowacji pianin Fender Rhodes i innych instrumentów.

Lisa Hofmaninger, fot. Maria Frodl

Lisa Hofmaninger – urodzona w Vöcklabruck saksofonistka sopranowa, klarnecistka basowa i kompozytorka postrzega siebie jako globtroterkę, zarówno pod względem muzycznym, jak i geograficznym. Studiowała saksofon jazzowy na Prywatnym Uniwersytecie Antona Brucknera w Linzu u Haralda Sokala, Floriana Bramböcka i Andreasa Schreibera oraz w Pôle Supérieur Paris-Boulogne Billancourt w Paryżu u Jean-Charlesa Richarda. Jej samodzielne projekty dotyczą głównie szeroko pojętego jazzu i muzyki improwizowanej, ale Lisa nie boi się eksperymentować.
Gra w z następującymi zespołami: Chuffdrone, Duo Hofmaninger/Schwarz, You Promised Me Poems, First Gig Never Happened, Little Rosies Kindergarten oraz w duecie z Alexandrem Fitzthumem. Jest również bardzo ceniona jako side-woman w Pannonica Giny Schwarz, Orjazztra Vienna Christiana Muthspiela i Vienna Improvisers Orchestra oraz w projektach teatralnych i tanecznych. Występowała na prestiżowych festiwalach nie tylko w Europie: Moers Festival, Jazzfestival Saalfelden, 12points Festival w Aarhus, Festival Internacional Buenos Aires Jazz, Jazz In The Native Yards Cape Town, Ljubljana Jazz Festival, Jazz w Ruinach w Gliwicach. Oprócz działalności koncertowej Lisa Hofmaninger prowadzi działalność pedagogiczną.

Leszek Kułakowski Trio i Leszek Żądło

LESZEK KUŁAKOWSKI QUARTET FEAT. LESZEK ŻĄDŁO (Polska)
 
Leszek Kułakowski – fortepian
Leszek Żądło – saksofon sopranowy i tenorowy
Piotr Kułakowski – kontrabas
Tomasz Sowiński – perkusja
Ten zespół można bez żadnej przesady nazwać super-grupą. Spotykają się w nim wielkie osobowości polskiego jazzu. Muzycy będący nie tylko wybitnymi instrumentalistami, ale także artystami, którzy tworzą muzykę oryginalną pod względem formy i brzmienia. Usłyszymy program oparty na płycie Leszka Kułakowskiego „Copy & Insert” z 2017 r. Płycie sięgającej do jazzowej tradycji, i to tej amerykańskiej, hardbopowej – potraktowanej jednak z perspektywy doświadczeń artysty tworzącego muzykę o dużo szerszym spektrum stylistycznym, świadomym wielu możliwych barw i technik kompozycyjnych. Muzycy zagrają także kilka kompozycji z wcześniejszego albumu Kułakowskiego „Baltic Wind” (2001), w którego nagraniu wziął udział m.in. słynny amerykański trębacz Eddie Henderson. Krążek był nominowany do tytułu Album Roku przez pismo „Jazz Forum”.

Leszek Kułakowski

Leszek Kułakowski to właściwie już instytucja na polskiej scenie jazzowej. Urodził się w Słupsku w 1955 r. Studiował grę na skrzypcach na Akademii Muzycznej w Gdańsku. Jeszcze podczas studiów zaczął grać na fortepianie w grupie Antiquintet. Z tym zespołem zdobył I miejsce w konkursie na festiwalu Jazz nad Odrą w 1981. Otrzymał wówczas także nagrodę jako kompozytor utworu Reinkarnacja.
W połowie lat 80. prowadził zespół funk-jazzowy Zu-Zu. W późniejszych latach współpracował m.in. z zespołem Sami Swoi, z którym koncertował w wielu krajach europejskich.  Zadebiutował jako lider w 1994 r. nagraną w sekstecie płytą „Black & Blue”, na której połączył tradycję bebopu z seriami dodekafonicznymi i polimodalnością. Szerokim echem odbił się jego album „Chopin And Other Songs” nagrany z triem jazzowym i orkiestrą kameralną. Płyta zawierała oryginalne interpretacje kompozycji Fryderyka Chopina. Na jego kolejnym krążku „Interwały” (1996) zagrał sam mistrz Zbigniew Namysłowski, a krytyka podkreślała unikalną w skali światowej konstrukcję tej muzyki. Projekt „Leszek Kułakowski i Kaszubi” nagrany m.in. przez artystów ludowych w niezwykły sposób łączył tradycję jazzową z muzyką Kaszub. Płyta „Eurofonia”  (2000) zrealizowana z kwintetem jazzowym i wokalistką Olgą Szwajger zdobyła tytuł Płyty Roku w plebiscycie Jazz Top pisma „Jazz Forum”. W jej nagraniu wziął udział także saksofonista Leszek Żądło.
Równolegle z karierą jazzową Kułakowski udziela się także w świecie klasycznej kompozycji, a te doświadczenia harmonijnie spajają się w jego twórczości z jazzem, czyniąc z niego guru tzw. Trzeciego Nurtu. W 2000 uzyskał tytuł doktora w dziedzinie kompozycji na Akademii Muzycznej w Katowicach. W tym samym roku objął profesurę w Zakładzie Sztuki Muzycznej w Pomorskiej Akademii Pedagogicznej w Słupsku. Od 2006 roku pełni tam funkcję dyrektora Instytutu Muzyki. W tym samym roku objął także klasę kompozycji w Akademii Muzycznej w Gdańsku. Jest założycielem i  kierownikiem działającego przy gdańskiej uczelni Studium Jazzu i Muzyki Rozrywkowej.
Komponował muzykę do przedstawień teatralnych. W latach 80. Współpracował z Mozart Orchester w Hamburgu. Jest autorem wielu dużych form kompozycyjnych  m.in. „Missa Miseri Cordis” na solistów, chór mieszany i orkiestrę,  „Piano concerto” na fortepian z orkiestrą czy „Dyskretny urok konsonansów” na orkiestrę smyczkową. W roku 1996 powołał do życia Konkurs Kompozytorski im. Krzysztofa Komedy i Komeda Jazz Festival. Kuratorem i dobrym duchem festiwalu jest do dziś, ostatnia edycja konkursu odbyła się natomiast w 2017.
Leszek Żądło – jeden z niewielu polskich muzyków o prawdziwie międzynarodowej renomie. Właściwie można powiedzieć, że jest bardziej znany zagranicą niż we własnej ojczyźnie. Urodził się 4 kwietnia 1945 r. w Krakowie. Studiował w rodzinnym mieście, a następnie w Wiedniu i Grazu. W wieku 16 lat zaczął grać w zespole jazzu tradycyjnego Greenhorn Jazz Band m.in. z kontrabasistą Tolkiem Lisieckim, z którym łączyła go przez lata muzyczna przyjaźń (Tolek zmarł 4 stycznia 2022 r.). W 1965 podjął współpracę z austriackim Storyville Jazzbandem. Równolegle grał w zespołach modern jazzowych, m.in. z perkusistą Davidem Getzem, a później w ramach własnego International Jazz Quartet. W 1967 został laureatem (wspólnie z  Włodzimierzem Nahornym) International Jazz Competition w Wiedniu. Gratulacje odbierał od samego Duke’a Ellingtona.
Grał z Big Bandem NDR w Hamburgu, a później z big bandem radiowo-telewizyjnym ORF w Wiedniu – w tym zespole miał okazję współpracować z takimi legendami jak Art Farmer czy Jimmy Woode. Jako członek sekstetu puzonisty Ericha Kleinschustera grał m.in. z Dexterem Gordonem. Współpracował także ze sławnym pianistą i kompozytorem Friedrichem Guldą. Jeszcze w Austrii grał z Albertem Mangelsdorfem i Joachimem Kuhnem.
W 1972 założył Leszek Zadlo Jazz Ensemble, z którym nagrał i wydał autorski debiut płytowy „Inner Silence” (1973). W 1974 założył Leszek Zadlo Quartet (Joe Haider – p, Isla Eckinger – b, Joe Nay – dr). Ten zespół nagrał album „Thoughts”. W pierwszej połowie lat 70. otrzymał stypendium w Berklee College of Music, wybrał jednak Monachium, gdzie osiadł na stałe. W Niemczech współpracował z najwybitniejszymi muzykami miejscowej sceny jazzowej. W latach 1977-1982 grał w European Jazz Quintet.
Kiedy w Polsce wprowadzono stan wojenny, Leszek Żądło wraz z kolegami na emigracji –  perkusistą Januszem Stefańskim, pianistą „Adzikiem” Sendeckim i basistą Bronkiem Suchankiem – założył Polski Jazz Ensemble. Grupa jeździła po całej Europie i dawała charytatywne koncerty wspierające walczącą z reżimem „Solidarność”. Żądło współpracował także z Radiem Wolna Europa. W 1985 zorganizował wielki koncert „Jazz Solidarność” w Operze w Monachium.
W 1995 roku, w dzień po pogrzebie Barbary Kwiatkowskiej-Lass, jego wieloletniej partnerki życiowej, Leszek Żądło nagrał wraz z Andrzejem Cudzichem na basie i Januszem Stefańskim niezwykle emocjonalny materiał, wydany po latach album „Miss B.” (2018). Wraz z Leszkiem Kułakowskim, Piotrem Kułakowskim na basie  i Jackiem Pelcem na perkusji nagrał album  „Komeda. Wygnanie z raju” (2019).
Leszek Żądło wziął udział w nagraniu ponad 80 płyt. Komponuje też muzykę teatralną i filmową.  W czasie swojej kariery miał okazję grać Elvinem Jonesem i jego grupą Jazz Machine, a także innymi gigantami światowego jazzu, jak  Bireli Lagrene, Rashied Ali, Joe Lovano, Gunter Lenz, George Russell, a także z orkiestrami Slide’a Hamptona i Thada Jonesa. Swoją wiedzą dzieli się na prestiżowych uczelniach m.in. Wyższej Szkole Muzycznej w Wurzburgu i Richard-Strauss-Konser­vatorium w Monachium. W 2016 r. uhonorowany został Medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis, otrzymał Grand Prix Jazz Melomani „za całokształt”.
Piotr Kułakowski – urodzony w 1978 w Słupsku kontrabasista, kompozytor i pedagog. Syn pianisty i kompozytora Leszka Kułakowskiego, absolwent Wydziału Jazzu i Muzyki Rozrywkowej Akademii Muzycznej w Katowicach (2004). Wraz ze swoim zespołem DePrezes Quartet zwyciężył w Konkursie Standardów Jazzowych w Siedlcach (2003) oraz na Ogólnopolskim Przeglądzie Młodych Zespołów Jazzowych i Bluesowych w Gdyni. Od 2005 roku stale gra ze swoim ojcem, a od 2018 również ze słynnym brytyjskim skrzypkiem, Nigelem Kennedym. Współpracował z  całą plejadą wybitnych polskich muzyków, jak Dominik Bukowski, Krzesimir Dębski, Sławek Jaskułke, Leszek Kułakowski, Janusz Muniak, Maciej Sikała, Tomasz Szukalski, Jarosław Śmietana czy Leszek Żądło, a także z takimi artystami jak Eddie Henderson, Andy Middleton, czy Christoph Titz. Brał udział w projekcie „Poems Of Chopin” promującym polską muzykę w Chinach (2009), a także „Komeda Recomposed” Sławka Jaskułke  (2018), „Komeda – Wygnanie z Raju” Leszka Żądło (2019). Wziął udział w nagraniu ponad 30 płyt, w tym jednej autorskiej „Critical Level” (2015). Wykłada w Akademii Muzycznej w Gdańsku.
Tomasz Sowiński – ur. w 1970 w Rzeszowie perkusista jazzowy, kompozytor i aranżer. Ukończył Akademię Muzyczną im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku (1995) i Studium Przygotowania Pedagogicznego w Akademii Muzycznej im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku (2001). Wraz z Piotrem Manią i Adamem Żuchowskim współtworzy zespół TrioMania, który za płytę „Pearl” otrzymał w 2010 nagrodę Fryderyk w kategorii Debiut Fonograficzny. Z zespołem Tomek Sowiński and the Collective Improvisation Group wydał swój autorski debiut „Illustration” (2006), a następnie „Synergy” (2010). Wziął udział w nagraniu ok. 50 płyt.
Współpracował z wieloma wybitnymi liderami. Uczestniczył w nagraniach muzyki do spektakli teatralnych, jego perkusję słychać na ścieżkach dźwiękowych filmów „Róża” Wojciecha Smarzowskiego oraz „Tulipany” Jacka Borcucha.

Sarah McKenzie. fot. Kharen Hill

SARAH McKENZIE GROUP FEAT. GABOR BOLLA (Australia, Węgry, Francja, Holandia)
 Sarah McKenzie – fortepian, śpiew
Gabor Bolla – saksofon
Hugo Lippi – gitara
Pierre Boussaguet – bas
Sebastiaan de Krom – perkusja

 Sarah McKenzie nie bez kozery porównywana jest do Diany Krall. Ta sama specjalizacja, podobny gatunek muzyki i repertuar (standardy, ballady, bossa nova i blues), jazzowe combo, wirtuozerska, ale stylowa pianistyka, smak, poczucie swingu, piękny głos i nieskazitelna intonacja. A do tego elegancja i uroda!
Australijska pianistka, wokalistka i kompozytorka powraca po czterech latach na Festiwal Pianistów Jazzowych w Kaliszu. Tomasz Szachowski w relacji z Festiwalu w 2018 roku dla „Jazz Forum” pisał: „W programie znalazły się głównie kompozycje liderki, ale pisane w duchu standardów, których wykonania przywodziły na myśl konwencję lat 50. i 60. Zagrała też i zaśpiewała McKenzie kilka klasyków, takich jak I Was Doing Alright Gershwina, Triste Jobima i You Must Believe in Spring Legranda. Stylowo swinguje na fortepianie w sposób, który przypomina mistrzów z Oscarem Petersonem na czele. Bardzo też podobać się mógł jej wokal, będący jakąś wypadkową konwencji tamtych lat. Młoda kobieta śpiewająca i grająca jazz na fortepianie zawsze jest zjawiskiem wyjątkowym, niezależnie od okoliczności”.
Sarah McKenzie urodziła się w Melbourne, naukę fortepianu rozpoczęła mając dziewięć lat. W zespołach szkolnych grała również na trąbce. Była wyróżniającą się studentką na uniwersytecie w Perth (West Australian Academy of Performing Arts). Przez sześć lat uczyła się w Melbourne u Jamesa Morrisona, wirtuoza trąbki i puzonu, najsłynniejszego australijskiego muzyka i pedagoga jazzowego. Debiutancką płytę „Don’t Tempt Me” nagrała w 2011. Wydana rok później „Close Your Eyes” została uznana za Best Jazz Album (ARIA – australijski odpowiednik Grammy). Sarah otrzymała stypendium do Berklee College of Music w Bostonie, gdzie studiowała pod okiem słynnej amerykańskiej pianistki Joanne Brackeen. Dyplom obroniła z wyróżnieniem w 2015 roku i postanowiła zostać w Stanach. Wydany w roku 2014 trzeci album „We Could Be Lovers”, dzięki dystrybucji w sieci koncernu fonograficznego Universal, dał jej międzynarodowy rozgłos. Artystka przeniosła się do Paryża. Tam w 2017 nagrała album „Paris In The Rain”, który promowała koncertami na całym świecie. Prezentowała ten program na najbardziej prestiżowych festiwalach, w Montreux, Montrealu, Monterey, Juan-les-Pins, Vienne, Marciac. Występowała w Japonii, Rosji, Chinach i Brazylii. Od 2018 roku mieszka w Londynie. Płyta „Secrets Of My Heart” (2019) przyniosła piękny bukiet standardów, ballad i oryginalnych utworów. „Jej własne kompozycje to najsilniejszy atut Sary” – zawyrokował recenzent z „Down Beatu”.
Cztery lata temu McKenzie wystąpiła w Kaliszu z kwartetem, a teraz pojawi się z kwintetem, również w obsadzie międzynarodowej. Saksofonista Gabor Bolla jest Węgrem, gitarzysta Hugo Lippi i basista Pierre Boussaguet Francuzami, perkusista Sebastiaan de Krom Holendrem.
Gabor Bolla już jako dziecko opanował klarnet w stopniu wirtuozerskim, na saksofonie tenorowym i sopranowym nauczył się grać właściwie sam. Takie podejście pozwala w większym stopniu wykształcić własny styl niż ukończenie szkoły jazzowej. Gdy miał 15 lat, został odkryty na festiwalu w Montreux (2003), co ułatwiło mu nawiązanie współpracy z czołowymi muzykami ze Stanów i Europy. Prowadzi własne zespoły, nagrywa autorskie płyty.

Nocny Klub Festiwalowy Calisia One

Witold Janiak

WITOLD JANIAK HAMMOND TRIO (Polska)
Witold Janiak – organy Hammonda
Błażej Ludwiczuk – gitara
Mirosław Skowroński – perkusja
Hammondzista, pianista, kompozytor, aranżer i bandleader Witold Janiak zagra ze swoim triem na koncertach w Nocnym Klubie Festiwalowym Calisia One (w piątek i sobotę, 11 i 12 listopada).
Witold Janiak jest laureatem Grand Prix Bielskiej Zadymki Jazzowej w Bielsku-Białej (2009), Krokus Jazz Festival, dwukrotnym zdobywcą Grand Prix Jazz Melomani w latach 2009 oraz 2014. W roku 2010 na Konkursie Pianistów i Hammondzistów w Warszawie otrzymał drugą nagrodę. Wydał sześć autorskich płyt (dwie z zespołem Witold Janiak Mainstreet Quartet, dwie z Witold Janiak Trio (m.in. „Cinema Meets Jazz”) oraz jedną w duecie z Adamem Rymarzem (Witold Janiak, Adam Rymarz „Pieśni pasyjne na jazzowo – Stabat Mater Dolorosa”). Jest autorem muzyki do musicalu „Dlaczego Maciek nie poszedł do nieba” łączącej elementy jazzu i muzyki ludowej.
Współpracował z takimi artystami jak Zbigniew Namysłowski, Cezary Konrad, Piotr Baron, Maciej Kądziela, Krzysztof Ścierański, Adam Rymarz, Michał Kobojek oraz Tatiana Okupnik i Monika Brodka. Jest absolwentem Akademii Muzycznej w Katowicach, obecnie pracuje jako wykładowca fortepianu, harmonii jazzowej i improwizacji w Zakładzie Jazzu Akademii Muzycznej im. G. i K. Bacewiczów w Łodzi.
Błażej Ludwiczuk studiuje obecnie na czwartym roku Akademii Muzycznej w Łodzi w klasie gitary jazzowej Rafała Sarneckiego. Z równą łatwością odnajduje się w różnych jazzowych nurtach.
Perkusista Mirosław Skowroński jest absolwentem Akademii Jazzu i Muzyki Estradowej w Katowicach. Wykłada na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu oraz na Wydziale Pedagogiczno-Artystycznym w Kaliszu, jest też nauczycielem perkusji w Państwowej Szkole Muzycznej I i II stopnia im. H. Melcera w Kaliszu. Kształcił się pod okiem mistrzów jazzowej perkusji, jak Adam Buczek, Zbigniew Lewandowski, Krzysztof Przybyłowicz oraz Marcin Jahr. Współpracował z kaliskim Teatrem im. Wojciecha Bogusławskiego, zajmując się oprawą muzyczną kabaretu „Kat”.

fot. Sisi Cecylia

HNYDYN/LITVINYUK/CHRANIUK TRIO (Ukraina/Polska)
Igor Hnydyn – perkusja
Anastasija Litvinyuk – fortepian
Roman Chraniuk – kontrabas

 Nowy projekt trojga muzyków, których połączyła miłość do ukraińskiej sztuki. Igor Hnydyn i Anastasija Litvinyuk ze Lwowa oraz Roman Chraniuk (Polak o lwowskich korzeniach) podjęli się misji krzewienia ukraińskiej kultury w świecie muzyki improwizowanej. Ich autorskie kompozycje łączą ze sobą ukraińskie motywy ludowe z nieoczywistymi rytmami i elementami współczesnego jazzu.
Perkusistę Igora Hnydyna i pianistkę Anastasiję Litvinyuk łączy ze sobą nie tylko wspólne życie, ale również większość muzycznych przedsięwzięć. Obydwoje są współzałożycielami znanego w Ukrainie zespołu ShockolaD, z którym nagrali siedem autorskich albumów i wystąpili w wielu krajach Europy, a także w USA.
Ich dziełem jest Lwowska Szkoła Jazzu i Jazz Club Lviv. Byli także inicjatorami powstania katedry jazzu w Narodowej Akademii Muzycznej we Lwowie.
Od wielu lat związani są z Międzynarodowymi Warsztatami Jazzowymi w Chodzieży „Cho-jazz”, których ukraińską odsłonę organizowali we Lwowie. Są topowymi muzykami jazzowymi w Ukrainie i współpracują z wieloma europejskimi i amerykańskimi jazzmanami. Ponadto Igor był stypendystą Kennedy Center for the Performing Arts w Waszyngtonie.
Basista Roman Chraniuk uzależniony jest od szachów i audiobooków. Stoik. Absolwent AM we Wrocławiu w klasie kon­trabasu prof. Jacka Niedzieli-Meiry.
Występował w setkach miejsc, od Hongkongu po Reykjavík, od małych klubów aż po Woodstock Festival. Z zespołem Skicki-Skiuk zdobył Grand Prix w Konkursie na Indywidualność Jazzową na festiwalu Jazz nad Odrą 2017. Gra zarówno na kontrabasie, jak i gitarze basowej, swoje muzyczne życie wypełnia graniem z wieloma różnymi muzykami. Scenę dzielił z takimi artystami jak Logan Richardson, Greg Ward, Leszek Możdżer czy Janusz Muniak. Jest członkiem formacji Jazz Forum Talents. Można go usłyszeć również na drugim albumie grupy ZK Collaboration „Slow Food”. Niezwykle ciekawym wątkiem w jego dyskografii są avant-folk-jazzowe albumy lubelskiego zespołu TeChytrze „Chłopaki czekajta” oraz „Viasna” projektu Ulyánica z Ulyaną Hedzik z 2017 roku.