Każde miasto ma swoją listę wartości, na których buduje lokalną mitologię i siłę. Dla kaliszan jedną z nich jest teatr. Od czasu przyjazdu trupy Wojciecha Bogusławskiego (1800 r.) i postawienia pierwszej drewnianej budy scenicznej nad Babinką nic się nie zmieniło. Miejscowa publiczność jest żądna wrażeń kreowanych przez aktorów. W spektakularną moc teatru wierzyła także armia carskich urzędników, która lubiła się chwalić gubernialnym miastem. Ciekawe, że po katastrofie 1914 r., kiedy całe śródmieście leżało w gruzach, mocą tego samego przekazu o teatrze jako najwyższej formie kultury, postanowiliśmy scenę odbudować. Była potrzebna kolejnym elitom władzy, niezależnie od kosztów, które dodatkowo obciążyły municypalny budżet.
Tak więc trzeba się zgodzić, że teatru nad Prosną zawsze oczekiwano. Od zawsze również spierano się o formę i treść przedstawień. Co wystawiać i jak wystawiać oraz dla kogo? To ważne, aktualne przecież do dzisiaj pytania. Kim jest elita i kto ma narzucać estetyczne kanony? Skąd się wzięła architektoniczna forma kolejnych budynków teatralnych Kalisza? Na te i inne pytania będziemy poszukiwać odpowiedzi podczas kolejnego „Fotoplastikonu”. A termin naszego spotkania i rozmów o teatrze jest nieprzypadkowy – w połowie listopada 1936 roku, 80 lat temu, odbyło się inauguracyjne przedstawienie w obecnym gmachu teatru.
Serdecznie zapraszamy.
SALA STUDIO, WSTĘP WOLNY.
