Piotr Szumlas (Polska)
Artysta, muzyk, gitarzysta, kompozytor. Laureat konkursu trzeciej edycji Fingerstyle Feeling Festival w Kaliszu, zwycięzca telewizyjnego talent-show „Must Be The Music”.
Przygodę z gitarą rozpoczął w wieku 12 lat. Pierwszą płytę, będącą zbiorem 11 autorskich kompozycji, utrzymanych w spokojnym i harmonijnym klimacie akustycznego brzmienia gitary, wydał w sierpniu 2016 roku. Jego materiały w serwisie YouTube obejrzało już ponad półtora miliona osób, a muzyk każdego tygodnia dzieli się z widzami nowymi aranżacjami i autorskimi kompozycjami.
Grayson Erhard (USA)
Piosenkarz, autor piosenek i multiinstrumentalista.
Styl Graysona opiera się na technicznie złożonym stylu gry na gitarze akustycznej z wykorzystaniem elementów gry na perkusji, często połączonej z poruszającymi, zwiewnymi liniami wokalnymi.
Punktem zwrotnym w karierze Graysona był moment, w którym wystąpił na scenie wspólnie z samym Stevie Wonderem. Sytuacja ta doprowadziła do znacznego wzrostu popularności artysty nie tylko w Stanach Zjednoczonych ale również w Europie.
Po przeprowadzce z rodzinnego miasteczka Del Norte do północnego Kolorado, Erhard szybko przeżył szok kulturowy. Przesycenie fałszywymi wiadomościami, politykierstwo i ciągłe rozproszenie nowego środowiska doprowadziły do tego, że artysta skupił się wyłącznie na komponowaniu muzyki. Stąd zrodził się jego wyjątkowy utwór „Manifest” – narracja kulturalna, opłakująca naszą zależność od mediów społecznościowych i jej skłonność do przytłaczania naszego życia.
„Manifest /twój świat jest twoją refleksją”, śpiewa w swoim wideo, w otoczeniu telewizorów i komputerów, które migoczą obrazami ówczesnego prezydenta Baracka Obamy, Kim Kardashian i infomercial detrytus. Utwór napisany po części, by atakować Internet, obronił się dzięki popularności, jaką zdobył w krótkim czasie.
Don Ross (Kanada)
Kanadyjski gitarzysta fingerstyle czerpiący inspirację z wielu różnych stylów muzycznych: rocka, jazzu, folku i muzyki poważnej, tworząc, jak sam określa, styl „heavy wood”.
Don Ross urodził się w Montrealu. Studiował kompozycję na wydziale muzycznym Uniwersytetu York w Toronto.
W 1986 roku wyprodukował i wydał swój pierwszy album „Kehewin”, stając się tym samym pełnoetatowym muzykiem. Występował w duecie z żoną, piosenkarką Kelly McGowan (1986 -1987), a następnie wraz z żoną i skrzypkiem Oliverem Schroerem w Harbord Trio. W tym samym czasie był członkiem kwartetu jazzowego New Age, zwanego Eye Music. Skomponował muzykę do kilku spektakli teatralnych w Toronto zajmujących się życiem Pierwszych Narodów w Kanadzie: The Ecstasy of Rita Joe (York University, 1989), Dreaming Beauty (Inner Stage Theatre, 1990) i Big Buck City (Cahoots Theater, 1991) oraz muzykę do serialu telewizyjnego Dead Dog Café CBC. W 1987 roku niektóre z jego kompozycji grała Toronto Symphony Orchestra.
W 1988 roku podpisał kontrakt z Duke Street Records w Toronto, gdzie opublikował swoje kolejne dwa albumy: „Bearing Straight” (1989) oraz „Don Ross” (1990).
Na Ontario Council of Folk Festivals z Kelly McGowan zdobył pierwszą nagrodę, a w 1996 roku ponownie zwyciężył na festiwalu Walnut Valley.
Don Ross był pierwszym artystą, który podpisał kontrakt z niezależną wytwórnią Candyrat Records (2005).
Odbył trzy trasy z grupą Men of Steel, będącą mieszanką międzynarodowych członków, w tym: bluegrass maestro Dan Crary, akustyczny gitarzysta Beppe Gambetta i celtycki gitarzysta ludowy Tony McManus.
W latach 2010-2011 Ross był profesorem Uniwersytetu Dalhousie.
Organizator: 
Sponsor Główny: 
Sponsor: 
Sponsor nagród: 
Partnerzy medialni: 
