W 2000 roku pytałem w jednym z artykułów o Gov’t Mule czy tak będzie wyglądała muzyka rockowa w XXI wieku? Gdyby tak się miało stać, to można już spać spokojnie.
Te zakręcone dźwięki napawają nadzieją, że nie wszystko jeszcze stracone. James Hetfield w jednym z wywiadów powiedział coś bardzo ważnego; publicznie oświadczył, że Gov’t Mule wprowadzi muzykę rockową w nowe milenium. Ale przecież Hetfield może wygłaszać również inne kwestie z którymi nie zawsze musicie się zgodzić. Ja wiem jedno, trzech facetów z głębokiej prowincji, udowodniło na swych trzech studyjnych albumach, że można tworzyć ogromną muzykę, nie oglądając się na żadne nowoczesne trendy. Choć ich muzyka na swój sposób nowoczesna przecież jest. Ta twórczość stanowi bezpośredni pomost pomiędzy tym co było, a tym co jest. Kilkudziesięcioletnie doświadczenie największych rocka (ale nie tylko rocka) słychać w tej muzyce. Mędrzec powiedział kiedyś, że lepiej i więcej widzi się, stojąc na barkach olbrzymów. Pole widzenia Gov’t Mule sięga do stylistyki Mountain, Cream, Spooky Tooth, ale też Jimiego Hendrixa, Mahavishnu Orchestra, Lynyrd Skynyrd i Led Zeppelin… i dopiszcie sobie co jeszcze przyjdzie wam do głowy, a na pewno będziecie mieli rację. Czy to możliwe? Możliwe.fot. za wikipedia.org
W sierpniu 2000 roku umiera nagle fenomenalny basista Gov’t Mule , Allen Woody. Mówiono o nim Jaco Pastorius rocka. Wydawało się że zespół już się nie podźwignie.
Warren opowiadał mi, że naprawdę myślał o rozwiązaniu swojej supergrupy. Wsparcie przyjaciół spowodowało, że ruszyli we dwójkę z perkusistą Mattem Abtsem w akustyczną trasę po Stanach.
Za namową Davida Schoolsa z Widespread Panic narodził się genialny pomysł aby zarejestrować koncert , na którym zagrają ukochani basiści Allena.
I tak powstał legendarny już projekt – Gov’t Mule Deepest End.
Gov’t Mule i mnóstwo wyśmienitych gości.
Agresja i smutek; atmosfera autentycznych, scenicznych czarów.
Cóż więcej mogę o tym napisać, że to sześć godzin nieustannego wzruszenia, że ciągle tego słucham; że już sam nie wiem czego jeszcze więcej mógłbym chcieć.
To dzieło skończone pod każdym względem. Wszystkie kompozycje w wersjach koncertowych nabrały blasku jakim przedtem nie lśniły. A przecież wszystkie studyjne oryginały to i tak brylanty.
Brak mi słów by oddać to co działo się tej majowej nocy w The Saenger Theatre w Nowym Orleanie.Warren Haynes lets loose a guitar solo during Gov’t Mule’s set at the Voodoo Music Experience in New Orleans’ City Park. fot. za wikipedia.org
Warren mówił po tym koncercie, że może już sobie wyobrazić atmosferę jaka panowała podczas pamiętnego występu Allman Brothers Band w Fillmore. W Saenger Theatre było podobnie. Pół nocy jazz rockowego raju. I to wszystko, co mogę o tym powiedzieć.
Koncert na dvd ogląda się na stojąco; nie sposób spokojnie usiąść.
Posłuchacie z tego wydawnictwa czegokolwiek, a w lot poczujecie to co ja.
Blind Man In The Dark boleśnie rozrywający duszę czy Beautifully Broken gdzie nie sposób powstrzymać łez… Gov’t Mule.
Po prostu.
ZAPRASZAMY serdecznie
Paweł Freebird Michaliszyn
na fot.: Paweł Freebid Michaliszyn
Paweł Freebird Michaliszyn – z wykształcenia zootechnik, z pasji i zamiłowania dziennikarz muzyczny. Współpracował ze specjalistycznymi magazynami muzycznymi Metal Hammer i Twój Blues. Autor cyklu Magia Białego Południa. Popularyzator amerykańskiego southern rocka i tzw. jam bands. Autor suplementów do książki Scotta Freemana „Jeźdźcy Północy. Historia The Allman Brothers Band” wydanej nakładem poznańskiej firmy Kagra. W polskim wydaniu tejże książki jest autorem historii zespołu Gov’t Mule. Długoletni gospodarz autorskiej, środowej audycji w Radio Centrum 106.4 FM „Wieczór Nie Tylko Rockowy”.
freebird@pawelfreebirdmichaliszyn.pl
http://www.facebook.com/PawelFreebirdMichaliszyn
fot. – za: wikipedia.org
